تهران قدیم = طهران
تهران , خیابان فردوسی , ۱۳۱۰
ورودی تهران
نیاوران , شمیران , تهران
تهران , خیابان شاه آباد
امجدیه , دهه ١٣٤٠
از دزدان و آدم‌لخت‌کن‌های ساکن خندق‌ها دسته‌ای هم جماعت کفن‌دزدها بودند که روزها در قبرستان‌ها گردش می‌کردند و قبور مرده‌های تازه را نشان می‌گذاشتند و شب‌ها آن‌جا را می‌کندند و کفن‌هاشان را می‌ربودند و بسا خلاف‌های غیرانسانی دیگر که از آنان به‌ظهور می‌رسید!! پس از آن کفن‌دزدها بس مورد طعن و لعن مردم و منبری‌ها واقع شدند کفن‌پوشی را به‌جای کفن‌دزدی برگزیدند و آن نیز بدین‌صورت بود که شب‌ها چیز سفیدی مانند کفن سر تا پا می‌پوشیدند و در گورها و گودال‌های معابر و قبرستان‌ها مانند قبرستان سر قبر آقا (قبرستانی در سمت غرب ابتدای جاده‌شهری مخصوص فقرا) که محل عبور و مسیر مردم محلات جنوب‌شهر امثال گذر حاج غلام‌علی و گذر صابون‌پزخانه و کوچه‌ی سیاه‌ها و مثل آن بود مخفی می‌شدند و چندان‌که راه‌گذاری نزدیک می‌شد برمی‌خاستند و بی‌حرکت در برابرش قرار می‌گرفتند و در همان ترس و هراس بر او می‌آویختند و جیب بغل‌اش را خالی می‌کردند و جامه‌های‌اش را به غارت می‌بردند تا آن‌جا که این کفن‌پوش و کفن‌پوشی چنان ولوله و وحشتی در دل مردم شهر انداخت که از مغرب به‌بعد کم‌تر کسی بیرون از خانه و در کوچه و معبر پیدا می‌شد و حتا مأموران حفاظتی نیز از برخورد و مأموریت مقابله‌ی با آن‌ها سر باز می‌زدند و شانه خالی می‌کردند، مخصوصاً که بیش‌تر مردم آن‌ها را مرده‌های جان‌به‌سری تصور می‌کردند که دچار عذاب الهی شده‌اند و گور‌به‌گور شده‌اند.
تهران قد یم جعفر شهری
از دزدان و آدم‌لخت‌کن‌های ساکن خندق‌ها دسته‌ای هم جماعت کفن‌دزدها بودند که روزها در قبرستان‌ها گردش می‌کردند و قبور مرده‌های تازه را نشان می‌گذاشتند و شب‌ها آن‌جا را می‌کندند و کفن‌هاشان را می‌ربودند و بسا خلاف‌های غیرانسانی دیگر که از آنان به‌ظهور می‌رسید!! پس از آن کفن‌دزدها بس مورد طعن و لعن مردم و منبری‌ها واقع شدند کفن‌پوشی را به‌جای کفن‌دزدی برگزیدند و آن نیز بدین‌صورت بود که شب‌ها چیز سفیدی مانند کفن سر تا پا می‌پوشیدند و در گورها و گودال‌های معابر و قبرستان‌ها مانند قبرستان سر قبر آقا (قبرستانی در سمت غرب ابتدای جاده‌شهری مخصوص فقرا) که محل عبور و مسیر مردم محلات جنوب‌شهر امثال گذر حاج غلام‌علی و گذر صابون‌پزخانه و کوچه‌ی سیاه‌ها و مثل آن بود مخفی می‌شدند و چندان‌که راه‌گذاری نزدیک می‌شد برمی‌خاستند و بی‌حرکت در برابرش قرار می‌گرفتند و در همان ترس و هراس بر او می‌آویختند و جیب بغل‌اش را خالی می‌کردند و جامه‌های‌اش را به غارت می‌بردند تا آن‌جا که این کفن‌پوش و کفن‌پوشی چنان ولوله و وحشتی در دل مردم شهر انداخت که از مغرب به‌بعد کم‌تر کسی بیرون از خانه و در کوچه و معبر پیدا می‌شد و حتا مأموران حفاظتی نیز از برخورد و مأموریت مقابله‌ی با آن‌ها سر باز می‌زدند و شانه خالی می‌کردند، مخصوصاً که بیش‌تر مردم آن‌ها را مرده‌های جان‌به‌سری تصور می‌کردند که دچار عذاب الهی شده‌اند و گور‌به‌گور شده‌اند.
تهران قد یم جعفر شهری
No comments:
Post a Comment